Original article | Journal of Innovative Research in Teacher Education 2021, Vol. 2(3) 214-224
Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenen Öğrencilerin Karşılaştıkları Dil Bilgisel Sorunlar: Şimdiki Zaman Örneği
Durmuş Barış Kır & Eda Tekin
pp. 214 - 224 | DOI: https://doi.org/10.29329/jirte.2021.408.3 | Manu. Number: MANU-2110-17-0003.R2
Published online: December 23, 2021 | Number of Views: 149 | Number of Download: 708
Abstract
Bu araştırmada, Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrenicilerin şimdiki zaman {-Iyor} biçimbiriminin işlevleri konusunda karşılaştıkları sorunlar ve bunların nedenleri tespit edilmeye çalışılmıştır. Araştırmada, nitel araştırma desenlerinden biri olan durum çalışması deseni kullanılmıştır. Araştırmanın inceleme nesnesini, Yıldız Teknik Üniversitesi TÖMER’de A1 kurunda öğrenim gören 24 öğrenicinin sınav kâğıdı oluşturmaktadır. Veriler, A1 kur sonu sınavında öğrenicilerin {-Iyor} biçimbiriminin kullanımı ile ilgili sorulara verdikleri yanıtlardan elde edilmiştir. Elde edilen verilerin çözümlenmesinde betimsel analiz tekniğinden yararlanılmıştır. Verilerin analizinden elde edilen bulgular neticesinde öğrencilerin, {-Iyor} biçimbiriminin daraltma işlevi; ünsüzle biten fiillere {-Iyor} biçimbirimi getirilirken, fiil kökünden sonra gelecek ünlü harfin ayrımına varamama ya da {-Iyor} biçimbirimini sadece “-yor” şeklinde yazma; soru kökünde yer alan ve olumsuzluk bildiren kelimelere dikkat edilmediğinden yanlış yapı kurma ve bazı fiillere {-Iyor} biçimbirimi doğru bir şekilde getirilmesine rağmen yumuşama kuralına uymama konularında sorunlar yaşadıkları tespit edilmiştir. Araştırmanın son bölümünde, tespit edilen bu sorunlara yönelik önerilere yer verilmiştir.
Keywords: Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi, Dil bilgisi, Dil bilgisel sorunlar, Şimdiki zaman, {-Iyor} biçimbirimi.
| How to Cite this Article? |
|---|
|
APA 6th edition Harvard Chicago 16th edition |
| References |
|---|
|
Al-Mekhlafi, A. M. ve Nagaratnam, R. P. (2011). Difficulties in teaching and learning grammar in an EFL context. Online Submission, 4(2), 69-92. Aydın, Ö. (1999). “Orta okullarda dil bilgisi öğretimi üzerine öğretmen görüşleri”. Tömer Dil Dergisi, 81 (1): 23-29. Banguoğlu, T. (1990). Türkçenin grameri. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi. Büyükikiz, K. K. ve Hasırcı, S. (2013). “Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen öğrencilerin yazılı anlatımlarının yanlış çözümleme yaklaşımına göre değerlendirilmesi”. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 1(4): 51-62. Camkıran, Ö. (2007). Yabancı dil olarak türkçe öğrenenler için şimdiki zamanın metinlerle öğretimi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi. Cemiloğlu, M. (2004). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi (4.baskı). İstanbul: Aktüel Yayınları. Çakır, İ. (2011). “Problems in teaching tenses to Turkish learners”. Theory and Practice in Language Studies, 1(2): 123-127. Çelik, Y. (2019). “Arap kökenli öğrencilerin yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde A seviyesinde yaptıkları yazım yanlışları ve çözüm önerileri”. Anadolu Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 23-27. Ergin, M. (1981). Türk dil bilgisi. İstanbul: Boğaziçi Yayıncılık Ersen-Rasch, M. I. ve Onası, E. (2015). Yabancı Dil Olarak Türkçe Dil Bilgisi. Papatya Yayıncılık Eğitim. Gencan, T. N. (2001). Dil bilgisi. Ankara: Ayraç Yayıncılık. Güven, A. Z. (2013). “Dil bilgisi konularının öğretim sorunları”. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(6): 1-10. Güzel, A. ve Barın, E. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi. Ankara: Akçağ Yayınları. Gülsevin, G. (1999). Türkiye Türkçesindeki Zaman ve Kip Çekimlerinde Birleşik Yapılar Üzerine. İstanbul: VII. Milletler Arası Türkoloji Kongresi. İnan, K. (2014). “Yabancı dil olarak Türkçe öğrenen İranlıların yazılı anlatımlarının hata analizi bağlamında değerlendirilmesi”. International Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic, 9(9): 619-649. İşcan, A. ve Kolukısa, H. (2005). İlköğretim ikinci kademe dil bilgisi öğretiminin durumu, sorunları ve çözüm önerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(1): 299-308. Kaili, H., Çeltek, A. ve Papadopoulou, D. (2016). “The acquisition of TAM markers in L2 Turkish”. Second Language Acquisition of Turkish. Ayşe Gürel (edt.). Amsterdam: John Benjamins Publishing Company. 59: 75-106. Kara, M. ve Korkmaz, C. B. (2019). “Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde birleşik zamanlı fiillerin öğretimi”. Journal of Turkish Studies, 14(3), 1541-1574. Karatay, H. ve Kaya, S. (2019). “Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde dil bilgisi için çerçeve program”. International Journal Of Languages’ Education And Teaching, 7(2), 1-59. Koç, N. (1994). Yabancılar için dil bilgisi öğrenci kitabı. İstanbul: İnkılap Kitabevi. Korkmaz, Z. (2003). Türkiye Türkçesi grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayıncılık. Ökten, C. E. ve Sauner-Leroy, M. H. (2016). “Yabancı dil olarak Türkçe öğretimindeki kip ve zaman anlayışı değerlendirmeleri ve önerileri”. Yabancılara Türkçe Öğretimi Üzerine Araştırmalar. ed. Alpaslan Okur, Bekir İnce, İsmail Güleç. Sakarya: Sakarya Üniversitesi Türk Dili Öğretimi Uygulama ve Araştırma Merkezi Yayınları. 161-167. Özbay, M. (2006). Özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap Purpura, J. E. (2004). Assessing grammar. UK: Cambridge University Press. Şeylan, A. (2013). “Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi: şimdiki zamanı öğretme tekniği”. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(1): 29-48. Türk, V. (1996). “Türkçede şimdiki zaman kavramı, çekimleri ve ekleri”. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı-Belleten, 44: 291-340. Üstünova, K. (2005). “Türkçede zaman kavramı ve işlenişi”. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(9), 187-201. Watson, A. (2015). “The problem of grammar teaching: A case study of the relationship between a teacher's beliefs and pedagogical practice”. Language and Education, 29(4): 332-346. Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık. |
